Mindere dag, mindere dagen, …
Enkele dagen geleden reed ik naar huis na een vergadering.
Ik belde mijn collega-trainer op om hem op de hoogte te brengen van de resultaten van de vergadering.
Ik wist dat hij enkele weken geleden enkele dagen een mindere dag had.
Dus ik vroeg heb: ‘hoe is het?’
‘Ja, nu al wat beter. Ik heb wel 3 weken bijna niet anders gedaan dan geslapen, gerust, niets gedaan.’
(ik onderbrak hem niet, ik herkende dit)
‘En ja, nu gaat het geleidelijk aan wat beter, maar ik heb nog niet mijn volle energie.’
(ik onderbrak hem niet, ik herkende dit ook)
‘Ik had gepland om deze avond mijn zaal voor te bereiden voor een tweedaagse teamcoaching, maar ik ga dit toch niet doen, ik ga morgen wel en dan zie ik het wel.’
(ik onderbrak hem niet, hij had het precies nog erger zitten dan ik)
Hij vertelde me ook dat hij tijdens deze periode ook toevallig sprak met een dokter en een psycholoog.
Zij meldden allebei onafhankelijk van mekaar dat het waarschijnlijk ‘decompensatie’ is.
Op wikipedia staat: ‘Indien een mens langere tijd aan te grote spanningen of andere druk wordt blootgesteld kan hij psychisch decompenseren.’
Mindere dag, mindere dagen, …
Dit was voor mij o zo herkenbaar.
Want om eerlijk te zijn, ik had enkele weken geleden ook zo enkele mindere dagen.
Nee nee niet zo maar enkele mindere dagen, wel meer dan twee weken.
Hetgeen mijn collega beschreef, herkende ik zo goed, … omdat ik het zelf ook had meegemaakt.
Ik was moe, suf, weinig goesting, geen energie.
Soms was het ook wel eens een dag beter.
Maar gemiddeld was het toch niet zo goed.
De eerste dag dacht ik dit zal wel morgen over zijn.
De volgende dag was een kopie van de eerste dag.
En zo ging het maar dagen vooruit.
Ik geloofde er echter wel in dat het snel weer goed zou zijn.
Toch bleef het maar aanslepen verschillende dagen na mekaar.
Ja, zelfs meer dan 2 weken, dat was ik niet gewoon.
Ik bleef er maar in geloven dat het weer goed zou komen.
En ja, geleidelijk aan kwam het ook goed.
Die hoop was eigenlijk niet het enige dat speelde.
Als ik beter was, keek ik ook weer eens terug.
En stelde me de vraag: wat heeft mij nu écht vooruit geholpen?
Mindere dag, mindere dagen, …
Het eerste was het aanvaarden dat er mindere dagen zijn.
En dat er mindere dagen mogen en kunnen zijn.
Toch niet zo gemakkelijk voor mij omdat ik graag resultaatgericht ben.
Ja, de boog kan niet altijd gespannen blijven.
Door ze ook af en toe te ontspannen kan je er nadien ook beter tegen.
Het tweede dat me hielp was het geloof dat het wel goed zou komen.
Ja, het vraagt wat tijd en dan komt het wel goed.
Ik ben normaal wat ongeduldig, ik wil dat het ook vooruit gaat.
En dat ging niet zo, ik geloofde wel dat het zou goed komen.
Ik wist absoluut niet wanneer en da’s vervelend voor een ongeduldig iemand.
Het derde dat speelde was genieten van die mindere dagen.
Da’s een stuk moeilijker uit te leggen en klinkt misschien tegenstrijdig.
Op een mindere dag heb je minder energie, doe dan gewoon ook minder.
En geniet toch van hetgeen je dan doet: minder doen & meer genieten en/of meer genieten & minder doen.
Geniet vooral ook van dingen die je minder doet tijdens de drukkere, productievere dagen.
Bijvoorbeeld de momenten samen met je familie of je vrienden.
Deze momenten beleefde ik ook veel intenser, veel échter dan in die drukke dagen.
Ik herinner me nog dat ik ging aan shoppen met mijn 13 jarige dochter.
Op het einde van de dag was ik doodvermoeid, maar super gelukkig.
Het vierde dat me er boven op hielp was mijn passie.
Stilletjes aan voelde ik me gedurende die meer dan 2 weken ook beter worden.
In het begin van die periode kon ik niets doen dat in verband stond met mijn passie.
Als ik in het begin dacht aan het ontwikkelen van een trainingstraject voor leidinggevenden dan gaf me dit geen energie.
Alleen al er aan denken zorgen voor minder en minder goesting.
Integendeel het nam energie uit mijn lichaam, verschrikkelijk, alsof ik nooit meer die passie zou voelen en terugkrijgen.
Tot op een dag dat ik een dossier vastnam en ik voelde dat het goed zat.
Ik voelde energie, goesting, enthousiasme, … passie.
Ik schreef op een recordtijd een schitterend opleidingstraject in verband met teamontwikkeling.
En dan nog in het Engels, ik was fier op mezelf.
Mindere dag, mindere dagen, …
Die passie, die vonk was de start van POWER.
POWER staat Passie, Organiseren, Werken, Evalueren en Reageren.
POWER geeft je kracht.
Leef met POWER!
Heb jij soms ook een mindere dag of mindere dagen?
Hoe kom jij er weer uit? Wat doe je dan?
Deel jouw ervaringen hieronder en help hiermee anderen.
Op jouw geluk en succes, Benedict.
NB: DEEL dit artikel a.u.b. met jouw netwerk, door op de Sociale Media-knoppen (Twitter, Facebook, LinkedIn, Google+, …) hieronder te klikken, zodat ook de mensen in jouw netwerk ervan kunnen profiteren.